IPv4 en IPv6 zijn informatieoverdrachtsprotocollen die respectievelijk 32—bits en 128-bits bron-en bestemmingsadresvelden gebruiken.
IPv4 werd in September 1981 als standaard aangenomen. Het is een digitale plaat die bestaat uit 4 driecijferige nummers. Elk getal wordt van het volgende gescheiden door een punt, en aan het einde wordt een subnetmasker geschreven door een slash.
IPv6 is een voortzetting van de vorige generatie protocollen. Het werd in 1996 ontwikkeld. Het gebruik ervan maakte het mogelijk om de beschikbare adresruimte te vergroten (128 bits versus de oude 32), de beveiliging van gegevensoverdracht te verbeteren, flexibele uitbreidbaarheid te bieden, enz..
